نویسنده: عباس رنجبر کلهرودی Kalahrodi83@gmail.com 🔸در سال‌های اخیر اخبار زیادی از ارائه بیمه درمان رایگان از طرف سازمان‌های بیمه‌گر – سازمان بیمه سلامت و سازمان تأمین اجتماعی – برای گروه‌های مختلفی از جامعه منتشر شده است که از آن جمله از اشخاص تحت پوشش سازمان‌های حمایتی، زنان سرپرست خانوار، افراد سالمند بالای ۶۵ سال، کودکان […]
نویسنده: عباس رنجبر کلهرودی
Kalahrodi83@gmail.com
🔸در سال‌های اخیر اخبار زیادی از ارائه بیمه درمان رایگان از طرف سازمان‌های بیمه‌گر – سازمان بیمه سلامت و سازمان تأمین اجتماعی – برای گروه‌های مختلفی از جامعه منتشر شده است که از آن جمله از اشخاص تحت پوشش سازمان‌های حمایتی، زنان سرپرست خانوار، افراد سالمند بالای ۶۵ سال، کودکان زیر ۷ سال، بیماران مبتلا به بیماری‌های خاص، ۵ دهک اول درآمدی، افراد فاقد بیمه و…نام‌برده‌شده است. بنابر گزارشی در باره مشمولین سازمان بیمه سلامت آمده است که “بیش از ۴۴ میلیون نفر تحت پوشش سازمان بیمه سلامت ایران هستند که البته بالغ بر ۸۰ درصد این افراد، بیمه شده رایگان هستند…“
🔹سخن بنده در باره گروه‌های تحت پوشش و تعداد افراد تحت پوشش به‌اصطلاح بیمه درمان رایگان نیست. بلکه سخنم در باره مفهوم واژه ” بیمه درمان ” و عبارت ” بیمه درمان رایگان ” و راستی‌آزمایی آن و ارائه یک نقیضه در این باره گزاره بیمه درمان رایگان است.
. برای فهم دقیق‌تر موضوع بیمه درمان رایگان، بهتر است که تأملی در باره عبارت ” بیمه درمان ” و “بیمه درمان رایگان” داشته باشیم:
۱- بیمه درمان: بیمه‌ای است که هزینه‌های مختلف خدمات پزشکی و درمانی را پوشش می‌دهد. این هزینه‌ها شامل موارد مختلفی مانند از جمله: هزینه ویزیت پزشک معالج، دارو، بستری در بیمارستان، هزینه‌های جراحی و سایر خدمات درمانی و مرتبط با آن را تحت پوشش قرار دهد.
۲- رایگان: واژه رایگان در اصل راهگان بوده؛ یعنی چیزی است که شخصی آن را در راه بیابد و بهایی ندهد. هر چیز بی‌مایه و بی بلاعوض و مفت که آن را عوض و بدلی نباشد. هر چیز که بی رنج و محنت و بی‌زحمت و آسان و بدون خریداری به دست آید.
با عنایت تعاریف بالا، بیمه درمان رایگان یعنی اینکه کلیه هزینه‌های درمانی بیمه شده با رعایت مقررات بیمه مربوطه محاسبه شده و پرداخت گردد و بیمار بابت درمان بیماری، هزینه‌ای فراتر از سهم خود (فرانشیز) نپردازد. اما آنچه در عمل اتفاق می‌افتد متأسفانه چیز دیگری است که به یک نمونه آز آن اشاره می‌کنم:
یکی از بستگان بنده در ماه گذشته در یکی از بیمارستان‌های اصفهان و وابسته دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بستری شده بود. چند بار که برای ملاقات بیمار به بیمارستان رفتیم، شاهد آن بودم که همراه بیمار را در چند نوبت برای خرید کلیه اقلام مورد نیاز بیمار از جمله دستمال‌کاغذی، لیوان یک‌بارمصرف، گان برای ورود به ICU و از همه مهم‌تر داروهای خاص به فروشگاه‌ها و داروخانه‌های خارج از بیمارستان و داروخانه هلال‌احمر فرستادند.
فارغ از هزینه قابل‌توجه دارو که در چند نوبت بالغ بر ۳۰ میلیون تومان گردید، سرگردانی و هروله روزانه همراه نگران بیمار بین بیمارستان و داروخانه هلال‌احمر در آن‌سوی شهر مزید بر علت گردیده بود.
بیمه شده بستری علاوه بر برخورداری از بیمه پایه سازمان بیمه سلامت و بیمه تکمیلی یک شرکت بیمه بازرگانی، مشمول برخی از گروه‌های مشمول بیمه رایگان هم بود. لیکن با رویه‌ای که بیمارستان در پیش گرفته بود، پس ترخیص بیمار از بیمارستان، هیچ‌کدام از هزینه‌های پرداختی توسط بیمه شده در پرونده درج نگردید. بدیهی است سازمان بیمه‌گر پایه و شرکت بیمه‌گر تکمیلی از پرداخت هزینه‌هایی که به بیمه شده تحمیل شده و در پرونده نیز درج نشده است، طفره می‌روند و از پرداخت آن خودداری می‌کنند!
نتیجه اخلاقی حکایت روایت شده این که ادعاهای بی‌پشتوانه و تهی و سوءاستفادۀ نابجا از واژگان و تحریف آن برای تبلیغات اغراق‌آمیز برای دولت و دستگاه‌های دولتی، آن هم در موارد عینی و ملموس مانند بیمه درمان، نوعی تحریف حقیقت و حیف‌ومیل واژگان زبان و فریب مردم و نوعی شوخی آزاردهنده است.
انتظار است دولت و سازمان‌های بیمه‌گر بزرگ دولتی پشت ادعای خود محکم بایستند و با اعتماد مردم شوخی نکنند و آن‌چنان باشند که ادعا می‌نمایند و آن‌گونه نباشد که برآلام و رنج های بیمار و همراهان او را بیفزایند و آن را دوچندان کنند و نمک بر زخم‌های آنان بپاشند.
